احسان و نیکوکاری

گوهر ناب زیستن

در روزهای آخر سال که بوی شکفتن سیب و شکفتن گل ها و دیدارهایی که تازه می شود، بوی بهار و دل های بهاری به مشام می رسد، دل های عاشق و نوع دوست، دستان نیازمندان را در آغوش مهرشان می نوازند. بوی احسان و نیکوکاری که گوهر ناب زیستن را به انسان هدیه می دهد.

خلل پذیر بود هر بنا که می بینی مگر بنای محبت که خالی از خلل است

روا نیست تنها ماندن؛ روا نیست درمانده شدن در این زمین بزرگ که آدم هایش می توانند مهر بورزند و احسان کنند.

روا نیست در این زمین که میراث آدمی زاده هاست، آدمی دست های نیازش را بگشاید با شرم و آدمی دیگر دست هایش را بدزدد با غرور.

چه لب های خشکیده در پیاده رو که می توان با محبت، شکوفایش کرد! شایسته نیست خیابان هایمان، پر از ناتوانی رهگذران باشد و کوچه هایمان خالی از بوی هم زیستی.شایسته نیست خط فقر را بر پیشانی شهر دیدن و صدای مظلوم را نشنیدن. زمین ما، با محبت همه چیز دارد، ولی بی محبت، هیچ چیز را نخواهد داشت.

و چه زیباست جملات گهربار مقام معظم رهبری در توصیف این همه محبت و از خودگذشتگی که در روزهای احسان و نیکوکاری بروز می کند:

«بحمد اللَّه فضای جامعه ما فضای معنوی است و این فضای معنوی در ماه رمضان در جهت معنویت اشتداد پیدا می کند؛ عادات خوب بتدریج در بین مردم رواج پیدا می کند؛ این کمک هایی که به مستمندان می شود - هفته ی احسان و نیکوکاری - یا این افطاری هایی که در شهرهای مختلف انسان می شنود که افراد خیر در مساجد، در معابر عمومی جمع می شوند، افطاری فراهم می کنند، مردم افطار می کنند، کارهای بسیار خوبی است؛ مایه ی صفا و صمیمیت و نزدیکی و در واقع حق ماه رمضان را ادا کردن است، که یکی از حقوق ماه رمضان، همین نیکی به برادران، همراهی با نزدیکان، با برادران مسلمان و کمک به یکدیگر است. این ها چیزهای بسیار خوبی است، از سابق هم معمول و مرسوم بود، امروز بیشتر است؛ مجالس موعظه، مجالس دعا، مجالس قرآن، عادات خوبی است؛ روز به روز بایستی این ها را ترویج کرد و عمق داد؛ مغز داد. صورتِ جلسه کافی نیست، بایستی از جلسه ی دعا، از جلسه ی موعظه، از جلسه ی قرآن بهره برداری کرد؛ هرکدام از ما سعی کنیم سهمی بگیریم.(بیانات مقام معظم رهبری در خطبه های نماز جمعه تهران، هجدهم رمضان1429 برابر با /30/ 06/ 1387)

روزهای آخر سال که به ایام احسان و نیکوکاری مشهور است، فرصتی است تا دیگران را در شادی خود سهیم سازیم و باری هر چند اندک از دوش آنها برداریم. باید باور کنیم که با محبت و نیکی به دیگران، اسباب جلب دوستی و محبت فرشتگان مقرب خداوند را برای خود فراهم می کنیم و بدین سان، در مقابل حق مؤمن شرمنده نمی شویم؛ چرا که امام کاظم علیه السلام در مقابل کعبه فرمود: «ای کعبه، حق تو بزرگ است، ولی به خدا سوگند که حق مؤمن از حق تو نیز بزرگ تر است».