شعر و ادب و اخلاق
میلاد کوثر
حضرت رسالت(ص)؛ روحی دیگر گونه دارد. شادمانی ای، نگفتنی.«خانه های مکّه»، در التهابند؛ در احتراقی باور نکردنی. دنیایی عجیب.
اذن دخول
بی بی جان! ... سلام.
.jpg-resized.280-250.jpg)
دریا به دیده ی تر من گریه می کند
دریا به دیده ی تر من گریه می کند آتش ز سوز حنجر من گریه می کند
در درون سینه می سوزد دل شیدای من
در درون سینه می سوزد دل شیدای من
شور بی پایان
ستاره های چشمک زن، ریسمان بسته اند آسمان کوچه هایی را که قرار است از امشب، مهربانی هایتان را در آنها قدم بزنید. کوچه هایی که هم قدم می شوند از امشب جاده های زندگی را با شما. دیوارهای مدینه کل می کشند پیوند خجسته ابر و باران را، دریا و موج را، رود و آبشار را و عشق و پرواز را که از امشب، پرندگی در نگاه های مهربانانه شما به اوج خواهد رسید.
از رواق چشم یاران
وصف آن گویم که او روح خداست آن که گفتارش همه ذکر خداست
دو دریا، دو تلاطم، یک ساحل
از سمت افقی خونین، در مرکز روحانی هستی. عطر محرم می وزد و دل های مشتاق را به پرواز، گرداگرد محور آفرینش فرا می خواند. اگرچه ظاهر زمین از کعبه گسترش یافت، اما مگر نه این که باید باطن امام را در کعبه جست وجو کرد؟!
او آمد
مردم، در وادی حیرت، سرگشته بودند و در فتنه و فساد، دست و پا می زدند و هوس ها آنان را فریفته و نخوت و کبر، آنها را به لغزش کشانیده بود.1 رشته های مرگ و هلاکت، آنان را می کشید و قفل های گمراهی، بر دل هایشان زده شده بود.
معتکف نمونه
نمونه شدن و نمونه بودن یک معتکف در گرو نوع «مراقبتی» است که او «قبل»، «هنگام» و «بعد از اعتکاف» نسبت به خود صورت می دهد.
برگ هایی از طوبی
گرامی وارثِ محمودِ احمد امام باقری، نامت محمّد